Każdy z osobna ma z nią styczność. Również każdy oczekuje od niej czegoś innego, interpretuje ją w odmienny sposób. Bądź co bądź - jest niezbędna, aby człowiek mógł czuć się szczęśliwy.
Mówię tutaj o prawdziwej przyjaźni, Arystoteles mówił o niej "idealna" - będąca wartością sama w sobie. Taki rodzaj przyjaźni jest bezinteresowny i przede wszystkim szczery i prawdziwy. Człowiek,który ma przyjaciela, czuje się pewniej w swojej skórze, bowiem wie, że w niesprzyjających mu okolicznościach może zawsze liczyć na pomocną dłoń swojej bratniej duszy.
Ja osobiście nigdy nie mierzyłam "mocy" przyjaźni w czasie. Jest w moim towarzystwie osoba, której wnętrze po pierwszej dłuższej rozmowie pokochałam i tak jest już nieustannie od dłuższego czasu. Doświadczam tak naprawdę od dwóch osób takiego uczucia, jakim jest prawdziwa przyjaźń, bardzo cenię ich za szczerość i po prostu potrzebny mi byt. Niestety/stety miałam też w swoim życiu kilka, dokładniej to niewiele, epizodów w których po prostu zawodziłam się na ludziach, którym powierzałam całe serce i starałam się, aby nasze relacje się rozwijały. Ludzkich pasożytów energii i miłości w dzisiejszych czasach nie brakuje, cóż. Tak po prostu już jest.
Nawiązuję do tego,że warto jest usiąść i postawić wszystkie swoje znajomości na jedną kartę. Relacje z kimś, kto was w pewien sposób blokuje bądź okłamuje - nie mają sensu. Odstawcie je na bok, a zajmijcie się tymi osobami, które powodują na waszej twarzy szczery uśmiech, nieważne w jakiej sytuacji.
Dziękuję
